Op het eerste gezicht lijkt het geschilderd. En dat is nou net het opmerkelijke van het Florentijnse mozaïek. Het is een kunstvorm die met name in de 17e eeuw, de tijd van de Barok, heel populair werd in Florence.
Het wordt gemaakt van halfedelstenen en harde steensoorten, zoals marmer, agaat, lapis lazuli, koraal, jasper en parelmoer. Men maakt er dunne plaatjes van, die in allerlei figuren gezaagd worden. Vervolgens worden ze aan elkaar gepast, zonder ruimte ertussen zoals we dat gewend zijn bij reguliere mozaïeken. Tenslotte wordt het geslepen en gepolijst.
Met name bloemen, dieren en landschappen lenen zich voor dit soort werk. De mozaïeken werden veel gebruikt voor tafelbladen en ladekastjes. De Medici hertogen hebben prachtige kunstwerkjes in deze inlegtechniek laten maken voor hun grote grafkapel achter de San Lorenzo kerk. Er zijn nog steeds werkplaatsen in Florence, waar de techniek van het Commisso Fiorentino zoals dat in het Italiaans heet, wordt toegepast. Het is alleen zo arbeidsintensief en kostbaar, dat het maar voor weinigen is weggelegd om het aan te schaffen.
Wie een kijkje wil nemen in een dergelijke werkplaats, kan terecht bij ‘I Mosaici di Lastrucci’ in de via dei Macci 9 in Florence. De broers Lastrucci experimenteren ook met oude kunstwerken, zoals ‘ons’ meisje met de parel. Erg de moeite waard om te gaan kijken.
