Het valt vaak een beetje tegen als je brood proeft in een Florentijnse trattoria: er zit geen zout in. Er zijn een paar verklaringen aan te voeren waarvan er twee ver teruggaan in de tijd.
De eerste is de rivaliteit met Pisa. Die bestaat al sinds mensenheugenis. Het waren de Pisanen die in de middeleeuwen met hun schepen zout invoerden en het doorverkochten aan de Florentijnen. Om hun inkomsten te verhogen, verdubbelden ze op een gegeven moment de prijs. De Florentijnen, die bekend staan om hun zuinigheid, zagen er uit wraak vanaf om zout te doen in hun eten en dus ook in het brood.
De tweede is dat de stadsregering zoveel belasting ging heffen op zout, dat de Florentijnen, om die belasting te ontlopen, ophielden zout te gebruiken.
De derde en meest plausibele reden is, dat de Florentijnse gerechten en vleeswaren al erg zout en kruidig zijn. Daar kun je niet ook nog eens zout brood bij eten. Zo zijn de Florentijnen het nu eenmaal gewend. Zelfs Dante klaagt er in zijn Divina Commedia al over dat hij tijdens zijn ballingschap zout brood moet eten.
Zout of niet, een mandje met brood mag nooit ontbreken in Italië bij een warme maaltijd. Anders is de tent te klein….
