Wie een wandeling door Florence maakt, staat geregeld oog in oog met een bronzen schildpad die zucht onder de last van een obelisk of een zwaar bouwelement. Dat is niet alleen uit decoratief oogpunt maar berust ook op waarheid. Het schild van een schildpad is oersterk en heeft een enorme draagkracht.
Daarbij is de schildpad van oudsher een gelukssymbool. Hij kan namelijk heel oud worden, zelfs 150 jaar. Het vrouwtje legt veel eieren. Daarom was de schildpad voor de Grieken en Romeinen een talisman, een voorteken van een lang en vruchtbaar leven. Een schildpadje van klei was een gebruikelijk geschenk aan bruidjes in de oudheid.
Ook in de Renaissance was de schildpad een geliefd symbool. De hertog Cosimo de’ Medici koos de schildpad met zeiltje op zijn schild als symbool voor zijn vloot. Met eronder het Latijnse motto ‘festina lente’ , hetgeen haast je langzaam betekent. Het is een oxymoron, want je kunt je niet langzaam haasten. Maar de bedoeling is duidelijk. Met overleg en overweging kom je verder dan met haast. Wij Nederlanders zouden zeggen ‘langzaam aan, dan breekt het lijntje niet’.
